ไก่ป่าลังกา ไก่ป่าพื้นเมืองของศรีลังกา
ไก่ป่าลังกา เป็นไก่ป่าพื้นเมืองของศรีลังกา พบกระจายพันธุ์ในป่าดิบชื้นและป่าผลัดใบทางภาคเหนือและภาคตะวันออกของประเทศ ไก่ป่าลังกาเป็นไก่ขนาดเล็ก ลำตัวยาว ขนสีน้ำตาลอมเทา หน้าผากสีแดงสด ปากสีเหลือง ขาสีน้ำตาลแดง หางยาวเรียว ไก่ป่าลังกาเป็นไก่ที่หากินตามธรรมชาติ โดยกินแมลง ผลไม้ และเมล็ดพืช
ไก่ป่าลังกาเป็นไก่ที่มีความสำคัญทางชีววิทยา เนื่องจากเป็นไก่พื้นเมืองที่มีถิ่นกำเนิดในศรีลังกา ไก่ป่าลังกายังเป็นไก่ที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรม เนื่องจากเป็นไก่ที่ปรากฏในวรรณคดีสิงหล เช่น นิทานพื้นบ้านเรื่องไก่แก้ว
ปัจจุบัน ไก่ป่าลังกามีสถานภาพใกล้สูญพันธุ์ เนื่องจากถูกล่าเพื่อเอาเนื้อและขน ไก่ป่าลังกาจึงได้รับการคุ้มครองจากพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าของศรีลังกา
ลักษณะทั่วไปของไก่ป่าลังกา
ไก่ป่าลังกาเป็นไก่ขนาดเล็ก ลำตัวยาว ขนสีน้ำตาลอมเทา หน้าผากสีแดงสด ปากสีเหลือง ขาสีน้ำตาลแดง หางยาวเรียว ไก่ป่าลังกามีความยาวประมาณ 30-35 เซนติเมตร
ถิ่นอาศัยของไก่ป่าลังกา
ไก่ป่าลังกาพบกระจายพันธุ์ในป่าดิบชื้นและป่าผลัดใบทางภาคเหนือและภาคตะวันออกของประเทศ ไก่ป่าลังกามักอาศัยอยู่ในป่าที่มีต้นไม้สูงและหนาทึบ
อาหารของไก่ป่าลังกา
ไก่ป่าลังกาเป็นไก่ที่หากินตามธรรมชาติ โดยกินแมลง ผลไม้ และเมล็ดพืช
การสืบพันธุ์ของไก่ป่าลังกา
ไก่ป่าลังกาจะผสมพันธุ์ในช่วงฤดูหนาว โดยตัวผู้จะส่งเสียงร้องเรียกตัวเมีย ไก่ป่าลังกาจะวางไข่ประมาณ 10-12 ฟอง ใช้เวลาฟักไข่ประมาณ 21 วัน
การอนุรักษ์ไก่ป่าลังกา
ไก่ป่าลังกาเป็นไก่ที่มีความสำคัญทางชีววิทยาและวัฒนธรรม จึงมีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนินการอนุรักษ์ไก่ป่าลังกา เช่น กรมป่าไม้และสวนสัตว์แห่งชาติศรีลังกา โดยดำเนินการดังต่อไปนี้
- การเพาะขยายพันธุ์ไก่ป่าลังกาในกรงเลี้ยง
- การศึกษาพฤติกรรมและนิเวศวิทยาของไก่ป่าลังกา
- การเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับไก่ป่าลังกาแก่ประชาชน
การมีส่วนร่วมของประชาชน
ประชาชนสามารถมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ไก่ป่าลังกาได้ ดังนี้
- ไม่ล่าไก่ป่าลังกาเพื่อเอาเนื้อและขน
- ไม่ทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยของไก่ป่าลังกา
- ช่วยกันเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับไก่ป่าลังกาแก่ประชาชน
หากเราทุกคนร่วมกันอนุรักษ์ไก่ป่าลังกา ไก่ป่าลังกาก็จะยังคงอยู่คู่กับศรีลังกาต่อไป